نمایش «شمایل سرگردان» علاوه بر حضور پرده و پرده‌خوانی در آن به‌عنوان ستون اصلی، کلان‌روایت عاشورا است که صحنه را می‌گرداند.
ملیکا قرمزی – به گزارش پایگاه خبری کیمیای ایران ؛از چالشی‌ترین مسائل دنیای مدرن، چگونگی حفظ بافت هویتی و سنتی در میدان حضور نیازهای مدرن است. نیازهایی که با حضور مباحث جدید نسبت به ساختار هویتی یک جامعه منجر به بازتولید چالش‌ها و تعارضات متعدد بین نسل‌ها می‌شود.از مهم‌ترین مبادی پاسخ هویتی به نیازهای تازه و ناشناخته، هنر است.
هنر که می‌تواند با لطافت در جان نفوذ و هویت را برای رفع چالش، به بدنهٔ جامعه تزریق کند. تلفیق هنر و ابزار رسانه همان اتحاد فنّاوری و حس است که منجر به ایجاد تاثیر در مخاطب پیام خود می‌شوند.این شب‌های تابستانی، نمایش «شمایل سرگردان» به کارگردانی محسن عرب‌زاده در تالار هنر اصفهان به صحنه می‌رود. تئاتری که در قصه و روایت، همان هدف انتقال یک پاسخ مبتنی بر بهره‌گیری از هویت غنی را پیش می‌برد. پاسخی که در راستای یک مسئله ایجاد شده، فرار شمایل‌هایی که در پردهٔ یک پرده‌خوان بوده‌اند و حال دیگر نیستند. در برخورد اول، یک نگاه سوررئالیستی به یک آیین هنریِ ایرانی است؛ اما در تداوم اجرا مشخص می‌شود که گویی کارگردان و نویسنده برای پاسخ به یک سؤال بزرگ‌تر، بهترین گزینه را در انتخاب پرده‌خوانی به‌عنوان محور روایت، دیده‌اند. محور روایت پرده‌خوانی متشکل از چند پرده با روایت مختص به خود است که در نهایت یک منظومه را شکل می‌دهد. این ویژگی در تک‌تک ابعاد نمایش شمایل سرگردان به‌وضوح نمایان است. چند روایت درهم‌تنیده اما با یک نقطه ثقل روایی که در پایان، منظومه را به طور خلاقانه‌ای تمام می‌کند.علاوه بر حضور پرده و پرده‌خوانی در این نمایش به‌عنوان ستون اصلی، کلان‌روایت عاشورا است که صحنه را می‌گرداند.
البته نه به آن فرمم همیشگی که قصه در صراحت به عاشورا وارد بشود و ذکر تکراری وقایع روز عاشورا به طور معمول باشد. عاشورا و آن فضای حاکم بر افراد حاضر در آن روز و موثر بر وقوع حادثه هست که در این تئاتر به طور متفاوت و خلاقانه روایت می‌شود. پرده‌خوانی که دارد آماده می‌شود برای نقل کربلا بر روی پرده اما در میانه‌ی یک چالش می‌خواهد خلف وعده کند مانند کوفیان، مردی که گمنام و بی‌پایان در تاریخ شده از آن روز که بین عشق دل و جفای انتقام نتوانست یکی را برگزیند در کربلا تا بالانشینی که با زور و زر می‌خواهد چهره‌اش نقش ببندد بر روی پرده‌ی جدید در حال نقاشی و خود را جدا کند از باطن گذشته‌ی خود؛ بخشی از روایاتی است که در تئاتر شمایل سرگردان طی چند پرده روایت می‌شود. در قطعه پایانی این پازل نیز، شمایل سرگردان بار سنگین ادامه روایت را بر دوش مخاطب حاضر در سالن می‌اندازند.شمایل سرگردان نمونه قابل تامل و توجهی است برای استفاده از هویت سنتی در جهت انتقال مفاهیم عمیق تا پرسشی جدید را پاسخ داد. پاسخی که حتی اگر محقق هم نشود اما به پویا شدن و خروج هویت از گمنامی منتهی خواهد شد.
نویسنده: سعید محسنی – طراح و کارگردان: محسن عرب‌زاده – بازیگران: حسن جویره،رسول هنرمند ،مژگان نوایی ، مهدی تقی پور
هادی مسعودی ، آرزو حق شناس ، مسعود شیرانی فرد ، مهری دادخواه، فرشته باقری ، نگین چراغی ، محمد مهدی بیابانکی
احسان طالبیان ، ثمین مکتوبیان ، مهدی شهیدی ، علی رضا احمدی – مکان: تالار هنر اصفهان – زمان: 20 مرداد تا ۹ شهریور ۱۴۰۳
ساعت: ۱۹:۴۵